Baharı yaşamadan, gönül güzün mü geldi ?
Yaprağını döktün de, sonbahara dönüştün
Goncaların açmadan, hüzün yolun mu çeldi ?
Dalda boyun büktün de, sonbahara dönüştün


Ne çok hayalin vardı, hepsi yarıda kaldı
Parıldayan gözlerin, gör bak hüzrana daldı
Umut ışıklarını, bir bir elinden aldı
Kalbi solda söktün de, sonbahara dönüştün


Şimdi ayak altında, ezilip duruyorsun
Belki ümit var diye, zamanı kuruyorsun
Susuz kalan yüreği, çöllere vuruyorsun
Diz üstüne çöktün de, sönbahara dönüştün


İkinci baharında, yüzün gülecek sandın
İmkansızken vaatler, nasıl da böyle kandın
Közlenmezken küllerin, körüklendikçe yandın
Bunca çile çektin de, sonbahara dönüştün


Gülün dalında kurur, üzülsen neye yarar
Kalbin laftan anlamaz, veremiyorken karar
Mutsuz geçen günlerin, sade ömrüne zarar
Hazan vakti, ektin de, sonbahara dönüştün


Nesrin Önem
18 09 2017
Tekirdağ