Bugün yine seni hatırladım.
Deniz kenarında yürürken,
Poz poz resim çektiren gelin ve damat görmek,
İçimdeki acıyı cız ettirmeye yetti.
Sevdiğine aşkla bakan gelin,
Benim seninle kurduğum suya düşen hayallerimin bir resmi gibiydi.
Onlar gibi olmak için çok dua etmiştim.
Ya da, şimdi kederli dolaştığım efkarlı deniz kenarında,
Seninle el ele dolaşmak istemiştim.
Gece olduğunda gözlerine bakıp iyi geceler demeyi umut etmiştim.
Sanki gözlerine bakıp uyuyunca güzel rüyalar göreceğim zannederdim.
Ta ki gitmeden önce.

Sen gittikten sonra hayal kurmayı da unuttum.
Çünkü hayallerimde hep sen vardın.
Şimdi yoksun, hayalim de yok.

Sadece kalemim var yanımda.
Sana söylemek istediklerimi kalemimle döküyorum satırlara.
Yağarken gözyaşlarım kağıda,
Daha çok acıyor canım.

Keşke dolaşmasaydım deniz kenarında.
Görmeseydim yüzünde güller açan gelin ve damadı.
Kıskanmasaydım,
Kıskanmaya fırsat vermeyecek bir sevenim olsaydı keşke.

Ah, keşke!
Seni, hatırlamaz olaydım...