Ne naylon çiçek görünümlü bir güzelde
Ne bir mösyönün kolundaki matmazelde
Ne de bir rujun allığında
Bulamadığım menfaatsiz zarafeti
Hamdolsun buldum en sonunda
Diri gölgeli bir dut ağacının altında
Kınalı ellerini gül benizli yüzüne
Koya koya benimle sohbet eden
Bir Anadolu anasının doğallığında

Bir de buğdaylarla gür ruhları
Undan ince öğüten değirmen taşlarında buldum ben
Kişiliğinden taviz vermeksizin efes alıp veren doğallığı
Bundan böyle beyazlığının ölmesine yeter onun
Birazdan kendisine ekmek kırıntılı süt dökecek sahibine
Ürke ürke patik atan bir kara kedinin uyanıklığı

İşte bu yüzden kolay değil
Libasına uygun bir endam bulmak
Doğallığı tüy teleğinden narin kelebeğin
Varın gerisini siz hesap edin
Ne masum bulutlara değiyor ucu pergelin

Biliyor musun ey üzüm ağızlı gelin!
Hiçbir menfaat talebi olmadı benden daha
Kıkır kıkır gülen bebeklerin…

Mesut ÖZÜNLÜ