yeryüzü çocukları
mavi uçurtmalarını ahenkli sözlerle salıyor boşluğa
ilkbahar yağmurlarıyla tohumlar fışkırıyor
dilinde şiirsel gizemli bir melodi
hayalperest ozan
çelik gövdelerimizin umutlarını çoktan tırpanladılar
bir kuşağa tanıklık etti imgelerimiz
öğüttüm değirmenlerde titrek mum ışığı gülüşünü
orfeus şarkıları dökülüyor dudaklarından
mavi bakışlı pencerelerden uğurlanıyor yeryüzü çocukları

sana uğultulu yollar
saçları yavaş yavaş ağaran bir bahar vaadediyorum
yeryüzü çocukları yitirmiş sokaklarda sesinin yankısını
asil resimlerde serinlet gizli dürtülerle ince ve narin eski bir aşkıyı
dağların doruklarında kartallar kutsal süzülüşte
keman çalıyor gece yüce bedenlere
hiç dinlemediğin masalların kahramanı olmak

miti kayıp şiirlerimiz oldu
platonik kalp bölünmesi aşklarımız
ışıklar içinde uyuyan beyaz giyimli anneler
kutsal aynalarda tanrıların sustuğunu bilmeden korurlardı yeryüzü çocuklarını
mutlu bir seçilmişlikti çocukluk melek kanatlı annemin yüreğinde
annem burjuva evlerden çıkıp paylardı kara bir ekmeği hayalperest çocuklarına
o gün bugündür tanrının ışığı şiiri sararım göğsüme ilahi armağan diye
biz yeryüzü çocukları baharın çağrısını duyunca
her sabah uyandırıp güneşi
yağmurlar altında gökkuşağı rengine boyarız barışı
barış ki annemin gözlerine sabah çiyi gibi bir parıltı

Ömriye KARATAŞ
03.09.2017