Unutabilseydim keşke, ilk göz ağrım, ilk aşkımı
İsmini duyduğum yerde zavallı yüreğim sızlar.
Acaba nerde arasam ziyan olan yıllarımı?
Yarım kalan öykülerle birkaç resim neye yarar?

Geçip Dostlar Kahvesi’ne, edebiyat parçalardık
Doğduğum kente uğradım, memleketimi sordular.
Bitirim demokratlarla dünyayı kurtaracaktık
Kimi talihine dargın, kimi hükümeti suçlar.

Cumbalı evler kilitli, eyvan yerleri yıkılmış
Kimisi çocukluğuna, kimi gençliğine yanar.
Ömrün en güzel çağları, vefasız günlere kalmış
Üst üste eklenir sandım, nerede mevsimler, aylar?

Ağır bir rehavet çöker, baygın akşam güneşiyle
Ufuklara perde perde yayılır sessiz bulutlar.
Hatıralar, gündüz gece, gah kederli gah neşeyle
Vaktin çıkmaz sokağından, peş peşe uzaklaştılar.

Dualarla göğüs gerdim, hayatın gerçeklerine
Acılarım küllendikçe, belleğimde canlanırlar.
Hasbihal etmek istedim, anılarla yaş günümde
Dağılmışlar senelere, bahçemde toplanmadılar.

Dertlerimle başbaşayken, sevemedim yalnızlığı
Eski yare sitem yazsam, halen düşlerime sızar.
Gah ayanda, gah rüyada, yaşarken hatıraları
Bu hayat keşmekeşinde ruhumu ferahlatırlar.

Ömer ÇELİK