bu kadar zor muydu gidişin
geleceğini bile bile
hüznü yurt edinmek
bu kadar ağır mıydı?
elveda yerine merhaba bırakıp yüreğime
sonra da gecikmek,
bu kadar kolay mıydı
sabah yüzümü yalayan rüzgar
bir tedirginlik bırakıyordu tenime
şakaklarıma düşen aklar
kokunu getirir diye içime çekiyorum
hani giderken bir defter bırakmıştın,
hatırladın mı?
işte ona gözlerinin rengini yazmak istiyorum
sonra gözyaşlarım damlıyor satırlara
olmaz diyorum,bu kadar da olmaz
içime ağlamam lazım
söylediklerini hatırlıyorum
zehirlenmemek için,içime ağlıyorum
seni görmenin canhıraş bir çabası
dönüyorum sol yanıma,
seni görmenin umuduyla,
sonra defterle konuşuyorum,tek kelime:
"gecikmedin mi"diyorum
akşam yine sensizliğin yanıbaşımda
tavana bakıp silüetini çiziyorum
ıslak gözlerimde ebruli görünüyorsun
hadi dostum bir el salla
iyiyim de
güz yağmurlarıyla geleğim de
ahir zamana bırakmam de
çaresizliğime bir ses ver
dertleşelim efkarın tüm tonlarında
geçmesin sensiz,şu üç-beş yaz akşamı
gecikme ne olur...

19 Ağustos 2017