nerdesin ey sevgili
gölge düşürme özlemlerime
toprak nasıl canlanırsa yağmur düşünce
sararsın bedenimi sımsıcak ateşinle
kuzey rüzgarları sert olur esmesin delice
karşı kıyıdan el sallasan da söndürmez
yüreğimdeki sevda ateşini
kaşların çatılmasın bakınca gözlerime
endişeyle karışık bir korku sarar yüreğimi
nedensiz bir hüzün kaplar içimi
belki de nedeni dökülen hazan gülleridir
gözlerimden dökülen her damla yaş
yüreğimin içten dışa figan etmesidir
kapanır yüzüme tek tek kapılar
attığım her adımda yerimde sayarım
zaman ötesi bir yolculuğa çıkmışsın sanki
söyle olmayacak duaya amin mi diyeyim
hangi çıkmaz fallar da arayım seni
aşkımızın önüne çekilmiş setten bir duvar
ama unutma benimde bir kalbim var
sevgimin önünde hiç bir engel duramaz ki
her zerreme süzülür senden binlerce ışık
senden ayrı kalmaya olmasam da alışık
aşkta yarın yoktur bilmez misin sevgili
bilinmiyor bir nefes sonrası aşkı yaşamak gerek
söz geçiremedim yüreğime tutuldum sana
karanlıktan bir ışık gibi çık gir ömrüme
ellerimi tuttuğunda anlarsın
sıcaklığım vucuduna yayılıp yaktığında seni
bir gün ikilemde kalırsan ara beni
soracağın her soruya cevabım hazır
sen de anlayacaksın günün birinde
seni senden çok düşündüğümü
yaz aşkları çabuk geçer bu mevsimde
dolar hüzün trenleri
hareket eder kondüktörün düdük sesiyle
el sallanır son vagon gözden kaybolana dek
eğilir başlar gözyaşları görülmesin diye
ya da beyaz bir mendil içinde saklanır
beni unutma sözü sıkça kullanılır
hüzzam bir şarkı gibi mırıldanır dudaklar
geride kırık bir kalp
ve ayrılığın acısı kalır ...




Refik
07 . 08 . 2017
İstanbul