26.7.2017 00:33:13
Niçin hüzünlenirsin gönül ?
Kendini hırpalar durursun.
Hep aynı mı esecek rüzgar ?
Neden böyle üzgün, durgunsun ?
Bak ! Dur ! Hayata, insanlara,
Herkesi mutlu mu sanırsın ?
Dokunsan cana, biri bin dert,
Sen, öyle farkına varırsın.
Hüzünlenme boyuna, boşver,
Zorluktan sonra kolaylık var,
Bugün böyledir, geldi geçti,
Hem, kıştan sonra gelir bahar.
Yaşam bu, bazen hüzün keder,
Bazen de, sevinçler ve neşe,
Denge içinde işte herşey,
Takıl git sen de bu gidişe.
İrfan, sorar durur kendine,
Bu neden, nasıl, niçin diye,
Muhakeme eder kendince,
Durmak, üzülmek, boşa, niye.
İrfan Yıldırım Çevik
