akitler arifsiz bir cehil karalaması
dolu dizgin gidiyor uçurumlara
zulmün aması maması da yok
korku ve nefsimizin çıkarından yakınmıyoruz bile
hile ve desiseler içinde çekiliyor çile
insansızlıktan şikayetim var dağlara taşlara
iflah olmaz devrana patlak gözler hükmediyor
kapatılmış kıbleyi boş boş tüm alem seyrediyor

mümin takılır ağlara kapalı usuyla
didişip durulur
birlik ve kardeşliğin tozlu raflarında
hakikatli bir çift sözün zerresine muhtaç kaldık
daha neler neler göreceğiz kim bilir
izan yoksulluğumuz şapşalcasına yakar içimizi
kavillerimiz bakayaya kaldı
kurtuluşumuz ise bekleyip de durur mahşerimizi

halbuki hiçbir yol ayrımı tavsiyesi almamışken
neden ki hep sayrılardayız
oysa ki koca bir çınarın evlatlayız biz
yedi düvelle çarpışa çarpışa
bu günlere gelmemiş miydik hepimiz

ne çabukta kayı verdik de gitti bir yıldız gibi
önce değerlerimizle
sonra takılı bırakıldık sanal alemlerde
aklı yitirdik belden aşağı afetlerde
sütsüz dönmelerin güdümünde
bak kan ile temizlemek düştü yurdumuzu

haçlı kemiği dişlerimizde
karalardan daha da kara bir kaderli bu alınlarla
dârıdünyanın kirli mayası çalınırken toprağımıza
bari az da olsa aklı devşirseydik
hayat fani gelirde gider
iman kalır ruhta bir gül gibi
topyekun huzur-u ilahide biz ne deriz
bari azda olsa umutlu kılsaydık
mahşeri alemi
olmayacaktı ki tüm bunların
h
i
ç

b
i
r
i

gökte güneş gibi takılı kalmak dururken
niye bir uyuz köpek gibi tekmelenir de kalırız
neden ki
hakkın ipi kaimken
bu fani âlem ve yezitlere uyuşta yerle yeksan oluruz...


(22.07.2017) AZAP...