Sokakta boyun büken öksüz çocuklar gibi
Gözüme baksan bile artık umrumda değil
Dalında hazan vurmuş al tomurcuklar gibi
Boynunu büksen bile artık umrumda değil

Okuduğum şiiri sana yazdım be kadın
Dünya ve ahirette olmasın hiç muradın
Alçak şerefsiz diye anılsın senin adın
Dünyayı yaksan bile artık umrumda değil

Düğümleyip bağladın bu Aşka direğimi
Sol tarafım kırıldı ayırdın küreğimi
Parsel parsel aşkını ektiğin yüreğimi
Kökünden söksen bile artık umrumda değil

Güller ile süsleyip penceremi odamı
Çekip gitmenin yokmu bir adabı yordamı
Ayaklarından tutup dağ gibi bu adamı
Yerlere yıksan bile artık umrumda değil

Gökkuşağı çıkınca kurduğun düşlerini
Bir medanet sabrıyla sıksanda dişlerini
Salkım salkım gözünden yalancı yaşlarını
Kan gibi döksen bile artık umrumda değil

Seni sana bıraktım şimdi kimler sevecek
Yaşarken ölenlere ecel daha neydecek
Mezarımın başına bir karanfil bir çiçek
Elinle diksen bile artık umrumda değil

Vefasız baykuş gibi talan ettin bağımı
Ömrümün baharından düşürdün yaprağımı
Ellerine alıpta bir avuç toprağımı
Hasretle koksan bile artık umrumda değil

HARUN YILDIRIM