.
Bir huzur iklimi sarsa da yurdu,
Lisanda ne ifrat, ne kem laf olsa…
Ümitler yeşerir, kinler kururdu,
İsyanda ne nefret, ne sin-kaf olsa…
.
Sevgiden yapılsa eldeki tartı,
Sevgiyle ölçülse eksiyle artı…
Bütün inançların birinci şartı,
Gönül Kâbe’sini bin tavaf olsa…
.
Olsa da hak, hukuk, adalet esas,
Çıkmasa bir hüküm “kişilere” has…
Yazsa da Yargıcın kalemi hassas,
Sadece nadime bağış-af olsa…
.
Herkese görünse açıklar, açlar,
Mal değil, hak olsa aşlar, ilaçlar…
Toplumu gözetse bütün amaçlar…
Hayır aşina-dost, şer tuhaf olsa…
.
Mürekkep eyleyip alın terini,
Hakça doldursa halk hâl defterini…
Harama vermese, helal yerini,
İşlerde ne hile, ne hilaf olsa…
.
Sustursa hoşgörü denilen aşı,
Şımarık kasveti, yersiz telaşı…
Kalplerde çıkınca huzur savaşı,
Hüzünlere karşı hazlar saf olsa…
.
Ferdin hür olduğu bir yerde anca,
Yaşamak mümkündür şevkle insanca…
Her dilde, her türlü dine, inanca,
Karşı ne bir sürçme, ne bir gaf olsa…
.
Herkes itinayla seçse sözünü,
Toplum namusuna yumsa gözünü…
Sevgiye, saygıya açsa özünü,
Hisler berrak çaylar gibi saf olsa…
.
Unutmak olur mu, börtü-böceği,
Dağı, taşı, bağı, dalı-çiçeği…
“Müşterek bir hayat” arzın gerçeği,
Herkeste çevreci bir insaf olsa…
.
Veli BOSTANCI
[ italik ]