Pamuğu bilir misin kozadan alınca ilk yumuşaklığını
Köklerinden salgıladığı toprak kokusunu güz esintisinde
Emekçi ellerin durmak bilmeyen parmaklarında
Nelere hasret düşler
Zemherinin uzun geceleri
Yetmedi başak kozalaklar ocak dibinde
Masal kıvamında ninemin vaat kokulu altından tahtları
Napacaktık ki bol keseden
Gece uzar ay kaybolurdu
Sonbahardan bir kasım kalırdı
Bir yanımız üşür bir yanımız düş tutardık
Dokunsan ağlardık düşler tutmaz bir sonraki sene derdik

Pamuğu bilir misin üstündeki hırka işte
Kaç el değmiş farkında değilsin
Kaç öykü bitmiş kozalaklarda nerden bileceksin
Her masalın kahramanı ben olmuşum
İlmik ilmik açılmış kozalaklar
Baharlar sonu gelmez umut
Aşklar siyah perçemi üstünde
Sarılmış gece karanlığına
Unutma emek hançeridir emekçinin
Gün açacak ılık mevsimlere
Baharlar doğacak