İçimde fırtınalar, esiyordu.
Kaptırmıştım kendimi, bir rüzgârın esintisine.
Gençlik, vardı.
Sevme vardı sevilme azmi vardı, sevgi dolu gönlümde.
Elimi uzattığım zaman.
Oysa o bilmiyordu, kendini sevdiğimi.
Elimi uzatırken.

Korku, doluydu içim.
Korku!
Tarifsiz bir korkunun titreyişi vardı yüreğimde.
Ya elim, geri çevriliverse diyordum.
Güvenim yoktu.
Yoktu güvenim, seven yüreğime.
Laf anlatamazdım söz dinletemezdim kendime.
O anda!
Elim geri çevriliverse.


Değmemişti elim.
Değmemişti o güne kadar, hiçbir kadın eline
Ne diyeceğimi bilmiyordum.
Gözlerine, bakarken.
Titreyerek verdim sağ elimi, uzattığımda körpe ellerine
Ve o anda titredim!
Sıcacık bir akıntı oldu, içimde.

Meğer nazlı bir çiçeğe, uzanmış elim.
Aldanmışım bakışlarına ışıldayan gözlerine
Ve!
Ayrılık, çabuk geldi.
Kader beni ben haline getirdi.

8 Tem. 17
Ahmet Yüksel Şanlı er