Gülüşünü sevdim önce,
Derinlerin tizinde sesin raks ederken içimde;
Gök kubbeye konuşlu yıldızı bir de
Üstelik tüm görkemiyle yaldıza bandığım aşkın
Tetiğini çekip de
Yüz üstü düştüğüm ayan beyan masumiyetini sevdim.

Hızır misali ektiğin her cümlede
Nasıl buldumsa kendimi,
Dokunmadığın teninde serkeş varlığımın
Son durak dediğin hayallerini sevdim bir de.

Kıpraşan geceyi vahametiyle,
Nakşeden sabahı asaletiyle
Sırra kadem basan dostlarımı da sevmiştim;
Çok hem de.

Kara kalem peyzajında yüreğin eklem yerlerinde
Sırıtan o çocuğu sevdim,
Diledim de sevmeni:
Başım dik, gözlerim donuk
Sözcüklerim de yetersiz bilirim nezdinde
Belki de şiirler aştığım uzaklığını sevdim.

Her mahrem gölgede kaybettiğim dünlerimi
Madem mimledim en derinde
Yarına ermeyi diliyor muyum,
Diye de sormasan keşke;
Yeter ki kalalım an’da
Andığımız sessizliği de hatmedelim
Gölgeleri de uyutalım
Hatta uyuyalım göz göze gelemeden
Gidip de gelmelerin yüzü suyu hürmetine
Ermeden an yarına,
Sevmeyi öğretelim cümle âleme.