dün gece
hiç olmadığı kadar yakından dokundum acıya
parmaklarım çatırdadı orta yerinden
ağzımda kusmuk tadı
ilk defa ama ilk defa
nedenleri kaldırıp attım bir tarafa
kaderin gelmişine geçmişine methiyeler düzerken içimden
sarıldım susmaların en karanlık yanlarına.



sinekler
lanet olasıca kara kara sinekler kaldı aklımda
soğuk cesede konup konup kalkan
ve yılların arkadaşlığının ölümü döküldü gözlerimden
kan kadınlığın gözeneklerinden süzüldükçe süzüldü.



kadın malıydı erkeğin
dövecekti sinirlenince
ve sevecekti peşine, hiç bir şey yıkılmamış gibi
mihrap yerindeydi nasılsa
bir kaç çürük engel değildi sevişmeye
maldı mallığını bilecekti
kapatıldığı kısır döngüden çıkmayacaktı
erkekti
erkekliğim kitabı dayaktı.



sıcak başımdan aşağıya yağarken
soğuk soğuk terlemek neyin nesi
kendisine çizilen çizgiden taşan kadın
bahçenin göbeğinde
ekmek bıçağı gördüğü dehşetten kan revan
gece korkunç yüzünü örterken sabaha
dizlerimde korkunun titrekliği
ezber bozdurdu dilime.


Ayvazım DENİZ