28.6.2017 00:41:39
İnsanı sabır deryasının kıyısında ki, ümit çiçekleri yaşatır,
Kıyılara vururda su , gün gelir de toprak aşınır,
Durgun derya, ümitleri zamanla yavaş, yavaş, içine alır,
Hiç boşuna sabretme, sevdalar dünde kalır,
Bir çocuğun elinde son ümit mendil olur da bırakılır,
Suda akseden görüntüsüne doğru düşer ağır, ağır,
Çok sürmez bu yolculuk kendi gölgesinde ıslanır,
Yarınlarda bekleme sevdalar dünde kalır,
Elinde kağıt, kalem, kalmayan ümitleri yazarsın birkaç satır,
Yazdığın anlatamaz ifadeni, şöminede alev alır birden sabır,
Atarsın alevlere kağıdı, hatır artık eski bir tanıdıktır,
Ümidi tekrar diriltirsin belki, ama sevdalar dünde kalır…
