her gece hayalini kurduğu hayatın öznesi olmak için
sırra kanat açtı beyaz güvercin
sırlı aynaların aksinde derin düşlerle avutuldu
zehir zemberek uykulara sızdı ansızın
sonsuzluğun kenetlendiği tahayyül pencerelerinden



C*


özlediği şehirlere götürüldü
razıydı kollarında olmaya melek isimli suretlerin
susamaksa varsın çatlasındı dudakları bir kez daha
çöllerde kaybolmaları himmet bilip
sancılı vakitlerden sonraların ötesine göçtü


C*


hangi acının tutsaklığı
hangi cürüm saf dışı bırakabilirdi
derbeder bir başkentin adsız sevdalarından
yürek ateşinde ölmeyi şeref bellemişken


C*


kalburüstü sanrılardan yola çıktı
bir asırlık zamana kani değilken
nazenin bir çağrıyı baş tacı yapıp
her kanat çırpışıyla sükuta yükseldi


C*


görülmemiş manzaralara şahit oluyordu
niyazlarını muştular ıslatıyordu artık
vakfedilmiş ruha cennetin tozu bulaşmışken
şafağın ışığında raks ediyordu
kiraz ağacında onca melek
onca umut onca düş onca hayal


C*


aşk yüklü ikilemlerinde sarhoştu
mertebelerinde gök kubbenin
içinde ki her boşluğa bir kehanet mimledi
kutsandıkça görkemli bir kadehte gönlü
düş sağanaklarında boğuldu beyaz güvercin
kim bilir nasıl bir ıstırabın zehriydi ölüm


C*


yeniden bir uyanışa vesileydi
kutsal vadi Tuva daki Musa gibi
beşikte konuşan İsa gibi
çılgın bir ateşte yanan İbrahim gibi
karanlıklardan aydınlığa çıkmak için
huzura varmak için
kemale ermek için
Andolsun
içinden ırmaklar akan cennetlere
kirlenmeden,kalbi arınmışlığa


C*
redfer.