Sağlığında çokta sık görüşmüyorduk ama!
Varlığının kuvveti, yetiyor, artıyordu…
Şimdi yoksun ya artık, gözyaşlı, kalpte yama!
Bilmem ki, değerini kim doğru tartıyordu?

Sanma bitti gözyaşım, kalbim hala kanıyor!
Her gelen bir söz sarar, tükenmiyor acısı…
Bir volkan fışkırması, içim, dışım yanıyor!
Anladım, ayrılığın hiç bitmiyor sancısı…

Keşke ben de gelseydim senin gittiğin yere!
Aranıp da durmadan, bakış/saydık öylece…
Yürüseydim başım dik, göğsümü gere, gere;
Susmadan konuşurduk, hem de her gündüz gece!

Sen de hatırlar mıydın, yokuşta geçen kışı?
İstikbal kaygısıyla, gözümüzü kırpmadan…
Çalışmakla geçmişti, hayatın tüm akışı!
Uçardık başarınca, kanat bile çırpmadan…

Şimdi, bütün maziyi, unut git mi diyorsun?
Kendimi unuturum, seni unutamam ben…
Sessiz sedasız böyle, geçip gidiyor musun?
Ben de gelirim senle, kendimi tutamam ben…

Karaman-2017/06

Halil Şakir Taşçıoğlu