....


Ķöy çocuklarını daha çok severim nedense
Babamın köylü çocuğu oluşundan olsa gerek
Küçük yaşta üzüm bağlarında nasıl çalıştığını anlatırdı bana
Sonra şişen avuçiçlerinden babaannemin nasıl öptüğünü
Ve mis gibi gözleme kokusunu ve ayranın tadını öve öve bitiremezdi
Derdi ki hep anacığımın nasırlı ellerinin izi var her lokmanın üzerinde





Kızım iyi dinle
Üzüm gibi ezildim ama en iyi şarap tadındayım hala
Ýıllar eskidi ben eskimedim kendi yüreğimin mahzeninde olgunlaştın
Olgunlaştıkça daha da inatla tutundum uçurumundan kenarından hayata
Sende ne olursa olsun ezilme, ezdirme kendini
Dimdik dur bir çölün ortasında açan çiçek gibi
Gözlerin ne zaman yağmura tutulsa beni hatırla
Rengarenk gökkuşağı olurum senin tek bir gülüşün için
Ve baba kokusunu doldururum iliklerine kadar
Sen yeter ki yenilme
Yenik düşme hayatın dikenli yollarında...









nagihan