Şafak sökmez gün aymaz hiç doğmadı güneşim
Gündüz nedir görmem ki bedel ekmek parası
Düşlerle çalışırım yer altındadır işim
Karanlık dehlizlerde el yüz kömür karası

Çalışan ben gün kimin ? Göz yaşımı silerken
Elalem yer yüzünde oynayıp da gülerken
Grizu patlamasın diye niyaz dilerken
Karanlık dehlizlerde el yüz kömür karası

Bilinç altında ölüm gülüş kaç para eder
Sefilliğin bağrında beslenmiş bela keder
Başımdaki barete çoktan yazılmış kader
Karanlık dehlizlerde el yüz kömür karası

Kömür ocağındayım akar ecel terlerim
Hergün titrer korkarım iş paydosu beklerim
Yuvama dönünce de sevinçten hep teklerim
Karanlık dehlizlerde el yüz kömür karası

Madenci kömürcüyüm kefenimle yatarım
Döktüğümüz terlerden beleş emek satarım
Hayat ekmek kavgası güçlüye güç katarım
Karanlık dehlizlerde el yüz kömür karası

Oğul ; oku memur ol madene etme meyil
Ne sömür ne sömürül emek önünde eğil
Bu dünya emekçinin sömürenlerin değil
Karanlık dehlizlerde el yüz kömür karası