huysuzca çıkı veriyor karanlığın koynundan
içimi burkar bu stresler
ne yazık ki ellerim böğrüme yamalı
iç burukluğuyla kurban ediliyor halis duygular
sabilerin canhıraş çığlıkları yetmedi mi daha
ruhumda kaynar insanlığa nefretli kızgın volkanlar

hiç mi bir yürek yok sizde
vicdana ayarlı olacak
bak ellerimizde kan
hiç utanmadan da yüzümüze gözümüze bulanırlar

nefse galebe çalındığı zaman
çıkar da çıkar yine çıkar peşinde hep o aç gözler

arsız bir boğa gibi hep gece vakti başlanır rezilliklere
içimizdeki gösteriş meraklılarında
hala daha tek dişli canavarlara heves var
anlamazlar ki demokrasi maşasının
batılı maymunların ellerinin kiri olduğunu
biçimimizi bozar da durur bu drakulalar
ne çare ki hiç söz de anlamazlar
bu içimizde ki çürükler
birliği de dirliği de bozarlar
ne hikmetse de hıyanet içinde vatan adıyla çırpınırlar

kum toprağa heveslenir kısır da olsa
yağmur okyanus olmak için çabalar
kendini bir insan sanır bizde ki tüm kurbağalar
iş işten geçmeden gelmez ki akıllar başa
mazlumlar bir bir ölürken onlar hep paşalar
kokana sürüsü ar edep haya peşinde değil
çocukların ölümleri de hiç umurlarında değil
kendine kalkan yapar kepazeliğini
itine dokun da gör bu entellerin rezilliğini...



(30.04.2017) AZAP...