Ben inceden başlayım sen de al yavaş yavaş
Bu akşam efkârıma olur musun arkadaş

Yaz gelmiş çiçek açmış bizim yaylanın başı
Ne zaman kuruyacak ander gözümün yaşı

Kışında yaprak dökmez karayemiş ağacı
Ömrümü mekân tuttu tatlar içinde acı

Güneş vurur eritir dağ başında karları
Olsam da cennet kuşu dolaşsam Kaçkarları

Duman aradan kalksa görsem kara uşağı
Çay çiçeği toplasam çiçekliden aşağı

Acı suyun yolunda yine kurulmuş paglar
Yukarda Hoşmer taşı tüm vadiyi kucaklar

Sağımda kuşlar uçar solumda kelebekler
Duman tütmez bacalar sahiplerini bekler

Kapısından asılmış eski evin kukarı
Çobanlar türkü söyler nuskaliden yukarı

Taş duvarların yükü yıllarca olmuş kambur
Paslanmış rutubetten ocaktaki gilambur

Hiç durmadan çoğaldı zamansız düşen aklar
Yok oldu birer birer toprak damlı konaklar

Terk edilmiş kokuyor mezarların havası
Eski yerinde durmuş muğlamanın tavası

Arada bir yokluyor özlem dolu ataklar
Sanki kuş tuyu gibi maranda ot yataklar

Ğusamın başındaki cin midir peri midir?
Yalancı dünyadaki cennetin yeri midir?

Uşaklar gurbet elde anaları ağlar da
Kaç aşık mecnun olmuş dolaşmış bu dağlarda

Her gece oralarda sabaha yürüyorum
Rüya olmasa bile hayaller kuruyorum

Ayşe Kadıoğlu Yıldız