değiseceksin
yorgun yıldızlar gibi
siyaha bulanacak ruhun
görüyorum zamanla
istemeyerek kendinden
yavaşca ayrılacakşın
isterdimki hep öyle kalsın hayat
ve mevsimler böyle soğuk olmasa
biliyorum ve eminim
gitdiği görüyorum kader
düştüğünü anlıyorum güneş
hep öyle kal yalan dünya
bir tek sen değişme rüya
kuruduğunu anlıyorum beyaz yağmur
eridiğini algılıyorum
geceler boyu simdi sarı
gençken ölüyorum ağrım kücük
ve gitdikce uzaklaşıyor
eminim göre biliyorum
kendine iyi bak
özgür ruhsuzluğum
berki baska zamda
baska hayatlarda görüsürüz
sen inanmaşanda
ben hep malup kaldım
kendi savaşımda
hiç bir neden yoktu
barış ve özgürlüktü
tek amacım
o yok
benlik yok
geçmeyen zaman cok
ruhum oda yok
ve hişsediyorum
en sonunda donuyorum
icimde birşey gitmiş anlıyorum



bir ses
içten ice kaplayan
o da yok
siyah ve beyaz olan
bir ara bir coğul ardışıkta yok
kapkara gecnin gövdesinde amaç
dilsiz burgun o ilk heyacan oda yok
devrile devrile biriken kücük umutlarımda yok



Kederden Neşeye Geçiş
Suçluluk Duygusundan
özgürlüğe giden yola



ey yaşam dinle beni
uğrastırma kalamayan durgunluğumdaki alevi yakma sakın
bir küldüm yandığım kadar eridi tutkum
bir nedensizlik icinde birden bire duruldum
saf kalmayan rüzgarsız havada hep tutuldum
icimde sıkışan acıya nefeş bile aldıramadım
parca parca düşüyordu eriyordu geçmiş
tek tek ayaklıyordum bencilliğimdeki gercekliği
ölüyordu kalp ritimlerimdeki sevgi okjijenleri
ve kapılığdı üstü örtük yıkık bir duvar gibi
elimde bir umut yarım taneler icinde diri yalanlarım
bakınca uzaktan görülüyordu dert üştünde bilinmezliğim
kaldırıp atamıyordum



ağırdı vazgecememe lüksüm
yarım gözümü kapatınca icimde yeniden doğuyordu
ve yeniden aynı güzellikte sonumu görüyordum
kalkıp kacıyordum az bir nefeş cok mutluluk icin
ve hep bir özgürlük görüyordum
ordaydı ve bana bakıyordu
artık görüyorum tam olarak
o benim istediğim tek amaç
tek yegane son
benden parcalanmayan tek şey
bildiklerimin dışanda gercek rüyam
anlatamadığım cümlelere sığmayan
tek doğru iki yolun baslangıcındaki huzur
bir özgürlük kadar gercek
diğerleri benden bile büyük
yalnızlığımdaki doğrularım kadar
yanşıtılan beyaz parcalı kırılmışlık adlarında
öz güvene yetmeyen
coğul hiçlik bulgususlarım
cevapı olmayan
nedensiz harkırıslarım
ve
icimde nefes alamayan
kırık sancısız ünsüzlüğüm...