Duvar nemini serdi gölgenin gözlerine
Korkunun şakağına dokunurken karanlık
Yıldırım düşüyordu kalemin sözlerine
Kaygılar mı basmıştı ürpermişti bir anlık.

Amacı olmayan can göğe benzer güneşsiz
Zirve uzak olsa da umudu tutmalıydım
Nice düşler dikmiştim birbirinden de eşsiz
Negatif duyguları kovup unutmalıydım.

Gücünü yitirmişti kargaşanın sesleri
Yaşamın girizgâhı gizliydi bir şiirde
Melezler dergâhının yıkıcı nefesleri
Alt etmeye çalışan beni yıkmasın bir de…

Vefanın renklerini unutanlar olsa da
Edebi sorguları kâğıda dökmeliydim
Saksıdaki güvenim susuz kalıp solsa da
Toprağın kokusunu ruhumdan sökmeliydim.

Sesin muhatabını kolay değil bulmak zor
Dağ gibi yüreğimle çakıllara takılmam
Cehaletin kanadı her yerde sönmeyen kor
Öperim bulutları bir alazla yakılmam.