[ italik ]



gözbebeklerimde son çığlık gibisin
yüreğimde nefes nefese kalmış bir sürü hıçkırık
ceblerimde ağlayan çocuk feryadı
tutamıyorum bakışlarından
bir nem alamıyorum sesinden
hiç sevmediğim bir sessizlik içndeyim bu aralar
kendi kendime susmayı emir ettim
ezberini unutmuş cümlelerle bağlandı ağzım dilim
sussam bana zarar konuşşsam bilmiyorum ne işe yarar?

sabahlarımın tadı tuzu yok
ekşimsi günler yaşıyor ömrüm

pusu kuruyor sanki hayallerim bana
ana vatandan kopmuş bir yurt parçası gibi sensiz yüreğim
sahipsiz vatansız hissediyorum kendimi
gün saymaya ömrüm yeter mi bilmiyorum
zamansız seviyorum seni
ucu bucağı olmayan sonsuz yolumsun benim
Ve ben hep zamansız sevdim seni

dilimde ay kesiği kelimeler
ciğerim param parça yüreğim kepaze sanki
____gelmiş geçmiş hayatımın son seferiydin sen
gülüşünde kelebekler nasıl kanat çırpardı bir bilsen
kendimi unuturdum sana bakarken
ben benden geçeli öyle çok seneler oldu ki
yüreğime hükmedemediğim günden beri
gülüşüne adadım tüm ömrümü
suskunluğa gömdüm tüm bedenimi
gözlerin gözlerimden gittiğinden beri
mühürledim tüm cümlelerimi