Ben hep
Adını dahi koyamadığım
Aşklara şiirler yazdım onca zaman
Ve onca zaman
Bir bitki ağacının gölgesinde bekledım sabahı
Yaşlı bir eskicinin peşinden koştum
yalın ayak
Tanıdık bir insan yüzü aradım
Her baktığımda aynaya...

Büyük şehirlerden geçerken
Arka caddelerde yükselen ezan sesinde kayboldu ömrüm
En büyük acılara secde ettim yıllarca
Sustum
Susturuldum.
Duaları mı iki parmak arası
avuçlarıma yazdım
Bir hiç gibi
Çok istedim
Bir gecenin koynunda
yığılıp yok olmayı
Ve darmadağın bir şiir bırakmayı ardımda...

Bir gün
Bütün güvercinleri uğurladım kalbimden
Başka bir şehre
Bir acının kanat çırpışları
Yorgunluğumdan çok daha ağır
Ve yenilgilerim hep en derinden...

Sen olmasaydın
Yazacak mıydım bunları sanıyorsun

Affet yüreğim
Onca şair sevdim
Yinede bir şiir bile etmedim...

Özge Özgen