Yetim çocuklar gibi büyüdüm ben
Anne şefkati ilgi alakasından yoksun
Henüz okula başlamamış ağzı süt kokan
Sığır otlatmaya gitmiştik başka bir köye
Azığımız kuru ekmek kuru çökelek

Oyun sanıp tavşan gibi sekerdim
Hayvanların arkasından giderken
Düştüğümde sarp kayalık yollarda
Kendim kalktım ağlayarak salya sümük
Elimden tutup kaldıran bir annem olmadı

Dikenler çalılar battı tenime kanadı
Ne gözyaşımı silen ne de acımı dindiren
Başımı yaslayacağım bir göğüs yoktu
Sıcak bir nefes saçlarımı okşayan bir el bir
Acıyla kıvrandığımda annem yoktu yanımda

Okullu oldum emsallerimden iki sınıf geriden
Defter kalem silgi önlük emaneten
Dördüncü sınıftan sonra gurbet yolu
San ki bir yazgıydı yoksulluk her yaşta
Çalış oku köy şehir aynı hikâye

İlk gençlik yıllarımda çok ama çok aradım seni
Kaç intihar gözlerimden gelip geçti
Köprü ayağı Arnavutköy’de asker ocağında
Bir dostun tesellisi olmasaydı anne yarısı
Yokluğun yokluğumdu iki nefes arası

Çok zor hatırlıyorum ya da hafızam karışıyor
Sıcak bir çorbayı elinden içtiğim anne
Bundan yüreğim ezik hep ağlamaklı
Ama annem vardı sevdiğim beni doğuran
Ondan hasretlerim kanar göz ucumda

07-11-2016

cemal karsavran