7.8.2017 16:55:12
Acılarla boğuşan sevdamı gözyaşlarımla kucaklarken,
Gülümsemenin lâl düşleri sessizliğiyle kayboluyorum,
Yokluğunla, kalbim derin yarıklarla şiddetle çarparken,
Tıpkı sohbahar yaprakları gibi, tek tek dökülüyorum
anne...
El/vedân bedenimde ölüm gibi acıya yer açarken,
Ruhumda pervaneleşen özlemlerin benliğimi yakıyor,
Göğüs kafesimin gìz yerinde sıcaklığını hissederken,
Hayatımın her salisesi yokluğunla yetim kalıyor
anne...
Her sabah senin gül kokunu içime çekerken ,
Evimizin odaları bir kış masalı gibi hüzün kokuyor,
Hasretinin prangalarıyla kokunla yaşarken,
Ebediyen nefesimin her zerresinde var olacaksın
anne...
Mehmet Öksüz / Eflatuni Mısralar
