Soğuk soğuk ter dökeriz susuşlarımızın girdaplarında.
En olmaz dediğimiz,
en dibe vurduğumuz zamanlarda bile,
çığlıklarımızın yankısı,
kulakları sağır edercesine duyulur yeryüzünde.

Bu kaçıncı dibe vuruş,
bu kaçıncı çöküş yüreğimizin derinlerinde.

Günah mıdır sevmek,
günah mıdır bir aşka esir olmak.

Bütün olumsuzluklara,
bütün geç kalınmışlıklara rağmen,
vazgeçememek,
dimdik ayakta durabilmek,
kararlı bir duruş değil midir?

Bitimsiz değildir hiçbir aşk...

Her aşk biter günün birinde,
her sevgi yok olur değer vermeyenin yüreğinde.

İzi kalır sadece ciğerlerimizde.
Tedavisi mümkün olmayan,
habis bir ur gibi içimizi sarar,
çığ gibi büyür beynimizde,
artık yaşam haramdır bize...

Hiç sönmemecesine yanan,
mabetteki isli bir mum ışığı gibi,
hüzün verir yüreklerimize.

Bıraktığı o kapkara isin görüntüsü,
gitmez gözümüzün önünden...

Uçup giden ruh,
anılar bırakır seven kişinin yüreğinde,
bir de resimler vardır elinde.
Her bakıldığında azap veren,
insanı kahreden,
bir mahkum gibi,
ruhuna kilitleyen
ve
ölüme kadar susuşlar bırakan.

Zeynep Meriç Köksal