Hiç olmayacak şeyler için çok konuşmuşuz...yarım kaldım....

Zorladım olmadı, sabrettim olmadı. Bekledim yine olmadı .Baktım olmuyor ve olmadıkça zorlaşıyor bende boşverdim!
Olduğu kadar yaşıyor, olmadığı kadar boşveriyorum ve adına da “HUZUR” diyorum.

Bazen insanın aklında kendine sorduğu sadece tek bir soru oluyor; "gerçekten bunları mı hak ettim?"

Önemli olan yaşamak değildir, başarmak hiç değildir. Önemli olan insan kalmayı bilmektir.

George Orwell

Ben insan kaldım...

Alıştım artık" cümlesi çok umutsuz değil mi?
Çünkü; nefes almak her zaman yaşamak değildir...
Yani demem o ki, ayarlarımla oynamayın benim...

Hiçbir yere sığdıramıyorum çoğu zaman kendimi. Yürüdüğüm kadar geri dönmüşlüğüm oluyor.
Bana ait olmayan yollardan, bana ait olmayan insanlardan, ait olmadığım düşüncelerden.
Karamsarlığa, huzursuzluğa kapılıyorum, nereden döneyim diyorum şimdi. Neresinden döneyim bu hiçliğin?"

Kendi alnımdan öpüp ‘’İyi dayandın lan '' demek istiyorum kendime.

Bir yerlerde en güzel yine ben gülüyorum..

Yine tüm sorunları 'neyse' diyerek çözüyorum.

Bu karizma ... .. Bu gülümseme ... .. Bu zeka ... .. Bu güzel yüz ... .. Ve sadece bu güzel gözler! Ama yeterli benim hakkımda,sen nasılsın?

Diese Ausstrahlung ….. Dieses lächeln ….. Diese Intelligenz ….. Dieses hübsche gesicht ….. Und erst diese wunderschönen augen! Aber genug von mir, wie geht es dir?