Evrende biz insanlar sadece ve sadece küçücük birer noktayız. İstediğimiz kadar kitleye sahip olalım, İstediğimiz kadar alana hükmedelim, istediğimiz kadar varlıklı olalım, istediğimiz kadar yaşayalım hep ömrümüzün bir sınırı olur ve hep yakın bir sona yaklaşırız. Asıl başrol her daim Evren, Dünya ve Doğadır. Doğa ve Evren karşısında çaresiz birer varlığız. Biz olmasak ta doğa yaşamını hatta daha da iyi ve sağlıklı sürdürebilir. Ama doğa olmazsa bizler asla yaşayamayız. Bunları kabullenen insan az da olsa kamilliğin ve hakikatin kapısını aralamış olur. Hepimiz devasa sonsuz bir filmde gelip geçiciyiz. Oynamamız gereken tek bir rolümüz, Belirli bir zamanımız ve rolümüzü oynayabilecek kadar yeteneğimiz var. Gittikten sonra asla gelemeyen ve bir daha hiç bir filmde oynayamayan, minicikte olsa rolümüzü iyi oynayabilmişsek bir süre unutulmayan figüranlarız.
Serdal Göçmen