Hayatın üç kuruşluk sayfasında bir nokta değilim ben. Kendime göre satırlarım, şiirlerim hatta romanlarım var. Kimileri okur anlar kimileri okumadan yorum yapar. Ama ben hayatın üç kuruşluk sayfasında bir nokta değilim. Kimileri anlar sever, kimileri dinlemeden sevmez. Ama ben kulak cırmalayan cızırtı değilim. Notalarım var, melodilerim hatta bestelerim var. Dinlemeye özen gösterince anlaşılırım. Otuz beş ellilik kağıtta bir karalama değilim. Çizgilerim var, renklerim var ve de uzak görünüşlü, kuş bakışlı manzaralarım var. Anca gözlerinle bakınca anlaşılırım. Bakınca, dinleyince, okuyunca, sevince anlaşılırım ben. Ama ben hayatın üç kuruşluk sayfasında bir nokta değilim. Sayfalar arasında kurumuş gül de olamam. Anlaşılınca çiçek bahçesiyimdir, neşeliyimdir. Sevilirim severim ben. Ama ben kaldırımda bir çöp değilim. Karanlık sokaklarda isyan olabilirim. Şehrin üstünde toz duman da olabilirim. Ama ben yine de benimdir.

Muhammet Karakök