Şiir, duygu ve düşünceleri bir uyum ve ahenk içerisinde veciz ederek dillendirmektir.
“Söz sihirdir!” düsturundan bakılacak olunursa, çağrıştırılan anlama açık kapılar, estirilen rüzgara dolacak ve onun iklimine bürünecektir. Dolayısıyla, anlam kazanması bakımından şiirin sahibi, (yazan değil) o an onu özümseyen ve gözlerinde tüllendirebilendir.
İşte bunun için edebiyat evrenseldir. Dil, din ve ırk ayrımı gözetmeksizin sadece insana, yüreği olanlara, düşünebilenlere hitap eder.

Şairin amacı iyi ve güzeli öne çıkarmak, düşünsel boyutta görmeyi ve düşündürmeyi sağlamak, maddeye manevi bir mana katmak, bir estetiğe büründürmek, sevgiye sarmak ve aşka dolmak olmalıdır. Zira sanat, henüz kullanılamayan düşünce yollarını bir nevi trafiğe açmak, tali kılmak gibidir. Ondandır: Bir anlamda sanatkar, edebi tohumlama iştigalinden ötürü, sürekli toprakla haşır neşir, eli yüzü çamurlu, uyur gezer, yorgun düşlüdür.
Ve insan düşündüğü, düşünebildiği, ürettiği kadar büyüktür.
Yaratana şükür, yaratılana sevgi ve saygılarımla.