AVUTURDUM KENDİMİ Karanlık gecemde seni yazıyordu kalem, Belkide seni kaybetmeye korktugu için yazıyordu. Belkide bu Sondu,Belkide yazmayacaktı kalem seni bir daha. Avuturdu kendini seviyor diye,dönecek diye... Karanlık gecede damla damla dökülen yaşları yazıyordu kalem. Ay bile uyumuştu bu satırları yazarken. Belkide bu sondu,Belkide kalem yazmıyacaktı seni bir daha. Avuturdu kendini seviyor diye,dönecek diye... Bu karanlık gecede herşey seni anlatıyordu bana, Ay,gökyüzükü,yıldızlar,deniz hepsi seni anlatıyordu. Yazdığım her satır sen kokuyordun... Sigaram ilk defa böyle bir tad verdi, Sensizliği çekiyordum içime,burnumdan alev çıkarcasına yanlızlık çıkıyordu. Belkide bu sondu,Belkide kalem yazmıyacaktı seni bir daha. Avuturdu kendini seviyor diye,dönecek diye... Bir kalem daha bitti karanlık gecede, Biliyordu ki bin kalem daha bitse dönmeyecektin. Çok iyi biliyorduki sevmiyordun. Avuturdu kalemler kendini seviyor diye,dönecek diye...