Bu şiir ona dairdir ve kuşlar şahittir bütün gerekçelerime..

Hangi göğe anlatsam şimdi seni
Desem ki o bir çılgın
Menekşeye benzetiyor geceyi
Şu yıldızı da güya
o koymuş buraya

Kim inanır
Zaten yoklardan,
Bir var
Çıkar mı Ezher

Hangi denize anlatsam şimdi seni
Desem ki dibinde mavi,
Yürü diyor bana
Balıklar anlar bu hali…

Kim inanır
Zaten yoklardan
Bir var
çıkar mı Ezher
Ben desem ki; Yusuf benim
Bu şehir aslında bir kuyu
Kendi yaralarından güzelleş
Diyor bana bir serçe avuntusu

Kim inanır
Zaten yoklardan,
Bir var
Çıkar mı Ezher
Hangi çayın demine anlatsam seni
Desem ki en kırmızıyız, kırmızımsıyız
Dudağımızın kenarında sarhoş bir ıslık
Ah bu şarkılar bizi kandırdı desem
Aslında iyi çocuklardık

Kim inanır
Zaten yoklardan,
Bir var
Çıkar mı Ezher

Oysa ne çok işim vardı
Ne uzun yolum…
Kisra’nın sarayını başına yıkacaktım
Milyonlar adına bir ben
Mazlumların bahtı olacaktım
Kendi duvarımda taş bile olamadım Ezher

Şimdi kim inanır
Zaten yoklardan
Bir var
Çıkar mı Ezher

Yine de inanmalı diyorsun
Serçeler uyandı bak vakit seher
Bakarsın inanacak bir çocuk da çıkar
Belki adı onun da ezher
Der ki;
Vardan da öte bir “var” var
Her yoktan “bir” var çıkar

Teşekkürler...

Birbirinden farklı ve burada söylenemeyecek birçok nedenden ötürü:

Fazla geç olmamakla birlikte yine de geç okuma fırsatı bulduğum yazılarınıza. Oysa erken okuma fırsatını kaçırdığım için kendime hayıflandığım, şiirlerinize.
Birbirinden ayrı düşünülemeyecek şiir ve yazılarınıza..
Ve yüreğinizden akarak gelen o duyguları yazıya dönüşme fırsatı veren kaleminize..

Teşekkürler Ezher..

Adı üzerinde EzHeR!
Kendine özgü harika,eşsiz yorumlarıyla,kişiliğindeki güzelliği yazdıklarına yansıtan,nur gibi parıldayan bir kalem.
O,batmayan güneşi kendisine tutsak etmiş,bir yanı hüzün,bir yanı mutlulukla ışıldayan kristalimsi yıldız.
Fikirleri ve kültürleriyle yakada taşınılması gereken bir bronş gibi...