Eskiler derler di; surat tanımak adam tanımak değil diye..Doğrudur.Bir baş çevirmesiyle gözlerimizle onlarca insan savururuz.Çok azı durak yapar gözbebeğimizde ..Diğerleri acımadan harcanır ve yok farzederiz.Bu acımasız yüzümüzdür.Halbuki her insan göz belleğimizde kayda değerdir.Ancak içinde arkadaşlar seçeriz,arkadaşları elimine eder içinden dostlar seçeriz.Üreğimizi titremeden avucuna koyabileceğimiz dost
bunlar nadir bulunur.Dostsuz ölen milyonları olduğunu bilmek içimizi acıtır ama gerçek maalesef böyledir.
Şöyle demişim bir şiirimde:

AYSIZ GECE

Budamışlar saman yolunu
Sevgim kopan yıldızlara
Çağrım hep uzaklara
Yalnızlığa yanmışım
Dostuma susamışım!..

Ağırlığınca kaybolmuş gölgemiz
Akşam yorgun atlara yüklü
Dağlar küçüklü-büyüklü
Yollar uzamış amansız!
Bir bulut ağmış,ben yanmışım
Dostuma susamışım!..

Küçülmüş güvercinlerin gözleri
Meri keklik çıkmam demiş taşlara
Turnanın kanadı bir daha kırık
Yüreğimde düğüm düğüm hıçkırık
Yine çok uzaklara çağrım
Ülserim,kalpağrım
Özlemlerimle bir yaşım
Dostuma susamışım!...

***Çok içten çok samimi***
***İnsanlığın adeta bal kaymak şevkatli, sevimli Saygın yanı***
***Şair Adalet Pelit ***olarak*** Edebiyat DEFTERİNDE*** duyurmuş adını

***İyiki varsınız, Saygın yürek
***İyiki varsınız, Sağlam yürek
***İyiki varsınız şiir yürek
***İyiki varsınız Gönül dostu.

Engin Sevgi ve Saygılarımla efendim
Şiar 67
Ali Cemal AĞIRMAN