Çıkmadı Karşıma Senin Gibisi.

Çok uzun zaman oldu,oralara uğramayalı.
Değişmişmidir bilmem sokakları oraların,
ilk bıraktığım gibi duruyormu yoksa?
Yine o şehirde akşam oluyormu bilmem.
Bildiğim tek şey var oda akşamları,
o uzun yollarını seninle aşındırdığım.
bir o yana,bir bu yana,güle oynaya,
deli gibi çocukca, el ele dolaştığımız.
Benden çok şeyler aldı o şehir.
ve aldığı her şeyden,çok şeyler öğrendim.
Ben hayatı,aşkı,arkadaşlığı o şehrin,
Boş karanlık,yağmurlu,ıslak kaldırımlarında,
sırıl sıklam, mehtapsız gecelerinde öğrendim.
Sönmüş bir volkan gibi duruyor,
şimdi o güzel şehir gözümde.
Bağrımda alevlenip,küllenmiş,
ama sönmeyen bu aşkın kalıntıları.
Aklımdaysa yine hep sen varsın.
Titreyen ellerimde, çaresizliğin tohumları.
Şimdi ise sevgi ekip,nefret biçiyorum.
Artık geldiğim bu şehrin yollarında.
Ne karşıma senin gibisi,
nede senden bir ötesi çıktı.

İbrahim Yuka