UNUTUR

öyle büyük ki bu şehir
öyle büyük caddeler
taş kaldırımlar

şehidim
kalabalıklar içinde sensizliğe bürünmüş tüm şehir
mermerler gibi buz kesmiş vicdanlar
ölümün soğuk nefesi bizim de ensemizde
soluklanır eceli acımasızca
soluklanır her adım başı

ve bir çocuk köşe başında
düşleyerek ütopik bir barışı

kimileri
teşne’den yoksun söylemlerle
kına/ma/larla döndürüyor sistemin çarkını
kiminde sessiz çığlıklar
sağır eder ahraz kulakları

sen şairim
küfre meyletme
dökülürse dilinden na mus/ait küfürler
görmezden gelir çocuğun hayallerini
ve kanatır içimizi
işte o zaman
işte o zaman bana da faşist derler

üç gün yaslar tutulur
ve unutulur
unutulur bu vatan uğrunda şehadet getirenler
unutulur bu şehir
unutulur köşe başında bekleyen çocukların düşü

ama sen unutma
n’olur sen unutma
unutma vatansız aşk
aşksız vatan olmayacağını
kandaşınla kanka ol bari


Efkan ÖTGÜN