Ben O şehidin Kızıyım
belki büyük degildi evimiz,
ama ben seviyordum.
içinde biz yaşıyorduk,
ben,babam, annm
babamı çok severdim,
babam da beni.
babam eve gelince,
annem gibi bende seviniyordum,
hayallerim vardı, belki de ben öyle biliyordum,
rüyalarımda olabilirdi.
annem gibi olmak istiyordum,
annem gibi gülmek
yemek yapmak,
saçımı taraken şarkı söylemek,
beni kucaklaması, öpmesi,
yani annem gibi yaşamak isterdim, hep.
okula gitmeyi,
babam la ders çalışmayı
okumayı, yazmayı, ögrenmeyi,
babam gelince kucagına oturup,
oynamayıi
uyurken aralarına girip uyumayı.
anne sevgisiyle uyanıp
anneme ve babama sarılmayı
hep istemiştim.
ama doymamıştım hiç,
ne anneme, nede hele hele babama
hiç doyamadım ki,
doyurmadınız beni babama
doyurmadınız babamı bana,
ben kim miyim,
doğuda şehit ettiğiniz polisin kızıyım ben
hani götürürken al bayraga sarılı tabutla babamı
peşinden koşarken saçları kimsesizliğin rüzgarı ile savrulan
gözlerinden, babamı almanın acısını yaşlarıyla anlatan,
yüreği, asla babasızlığın ateşini söndürmeyecek
o küçücük kızım ben.
unutmam,unutamam asla,
kahpeliğnizi, kalleşliğinizi,
beni babasız bırakışınızı
asla unutmamam,
çocuklarıma, torunlarıma yaşadığım her anda
lanetim, kinim, öfken dinmeden
yaptığınız bütün ihanetlerinizi her an her zaman anlatacag ım
bu dünyada ben gibi babasız kalanların tümünün laneti üzerinizde olacak,
ve ALLAH öbür dünya da da hesabını soracaktır sizden.