2
Yorum
12
Beğeni
5,0
Puan
672
Okunma
ruhum yaşarken mevsim, sonunu ,
kuruyan toprağımda gül,yetişir mi?
bu son, yıllar kırdılar aynalarını,
ne yapsam ne etsem de ; yüzleri asıktı.
mutlu yaklaşıp onları utandırdım
bir ,gülüş olsa da borçlandırdım
anılar arka çıktılar bana acı ,tatlı
sense; ne haldeyim sormuyorsun
o büyük, kaybın habercisi kapında
duyamıyorsun ayak sesini hala
gelmezdi kokladığım hiç bir çiçekte kokun
uzaklık bu naz, değil çok kırıyorsun
zulmünle kendime acı, çektiririm
gecelerce yana kavrula sanıyorsun
unuttuğun bir şey vardı sevgili
sevgiler ilgiyle beslenip büyürdü.
Nuran KARACA17:07 16.02.2016
5.0
100% (6)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz