Maneviyat gitti, bitti emanet,
Ecdâdın sesidir, vâhı var bizde.
Unutup maziyi ettik ihanet,
Şehidin, gazinin, âhı var bizde.

Ey vatanım, yurdum bana limansın,
Namusum, şerefim bende İmansın,
Kıblemde seccâdem, nurlu anamsın,
Mübarek yurdumun âhı var bizde.

Hainin, hırsızın aşıp seline,
Gözümü oyanın düşüp diline,
Düştük kahpelerin hepten eline,
Atamın, soyumun âhı var bizde.

Gözüme bakarak nefret kusanın,
Askere, Polise kurşun sıkanın,
Farkındayız buna çanak tutanın,
Yedi ceddimizin âhı var bizde.

Başımız belâ da azgın yobazla,
Ayaklar baş oldu töre maraba,
Bir beynamaz gibi kaldık arada,
Din ile İman’ın, âhı var bizde.

Türklüğü yurdunda garip yaşatıp,
Dört elden vatanı sarıp kuşatıp,
Kin kusuyor alçak, zehiri katıp,
Cehaletin bile, âhı var bizde.

Can nefesten kopup yırtılır perde,
Mübarek bil yurdu, doğduğun yerde,
Hani kut almıştık, mefkuren nerde?
Emanet bu cânın, âhı var bizde.
*
Birak! Viran olsun obalar, yazım,
Emanetim kalsın, şu kırık sazım
Dostum, ağabeyim "Kılıç Ozan"ım
Teller, perdelerin âhı var bizde.
............
K.Kurultay