biliyor musun?
rengini kaybetmiş bir mevsimsin ellerimde sakladığım
gece yıldızlarını saçlarımın arasından damıttıkca
üşüyor ruhum sebebsizim
ve ben
sırtüstü uzanmış kelimelerde yiterim z/amansız
ki baştan sona yıkasam bu şehri
faydası yok be sevgili
yine de hep kirleniyor sevdalar



ki... gözlerim ölüme koşan uykuların kucağında
sarhoş misali ayarım bozuk benim düzenim tutmaz
ve penceremin
yamalı çatlağından seyrediyorum bütün hayatımı
dudağımda isyan



ve gecenin
en ağrılı yerinde yine aklıma sen geliyorsun
anadan üryan anılar canlanırken bakışlarımda
ve biliyorum ki
içimde ki bu çocuk sahipsiz
bu çocuk doğuştan yetim
anlıyorum sonunda


ve maziden kalma ne varsa
gecenin gri gölgeleri arasında kayboldular
oysa ki..
var gücüyle toprağı yarmaya çalışan
gelincik misaliyim
bu baş kaldırışım yokluğuna


ki...
kalemin çoktan yorgun düşmüş seni yazmaktan
ve zaman
zemherinin kucağında bir kasım akşamı
önce gözlerin
sonra ellerin düşüyor aklıma
ve kokun
sonrası yok be işte sonrası yok
ruhumun girdaplarında dolaşıyorsun usulca
tenim ellerim gözlerim
yine sen oluyor sil baştan


ve alacasını yitiren gün düşüyor gecenin ortasına
ben penceremi kapatırken hayatın suratına
sen gölge olup dolaşıyorsun duvarlarımda
ve dilimde adın türkü misali
sözlerimde aşka isyan


ay/su