İki çocuğum var amma
Ben bizim büfeden çikolatayı
Dört beş tane alırım
Diğerleri karımla bana değil
Komşu çocuklarına...
Karşına al uzun uzun büyük insan gibi konuş
Seviyesine in saygıyla eğil
Bilakis alçalmaz yükselirsin.

Maç yaparız bazen zibidiler ile,
Ben hep kaleye geçerim,
Hepte bana beşikten gol atarlar;
Sonra da gülmekten yerlere yatarlar,
Ahmet amcanın beşiğinden gol attık diye...

Hele bir üç yaşında Meleknur kızımız var,
Adı gibi dünyada ki meleklerden.
Öpücüğü verir yanaklardan çikolatasını alır,
Ahmet amcasına koşaraktan.

Kendi çocuklarım gibi severim,
Diğer çocukları da
On beş dakkayı geçmez,
Bir çocuğun kalbini kazanmam,
Ben onların tatlılıklarına güzelliklerine dayanamam.

Sokak çocuklarının hüzünlerine,
Acılarına, yoksulluklarına hiç kayıtsız kalamam.
Onlara değil ana babalarına kızarım,
Kızınca da işte böyle şiirler yazarım...

Onların beni sevmesini beklemeden,
Severim onları ben koşarım peşlerinden
Çikolata mı yediler sakız mı çiğnediler
Anlarım dişlerinden...