Tükendim

sessiz isyanlar yırtıyor göyü
mercan şafağında kırılan umutlarla
ölüm çığlıkları sarıyor dağ başlarını
oy! ... yaralım,
oy! ... başı belalım

su düştü şakağıma
ilmek ilmek işledi ölümün rengi dilime
zulamdan çıkardım yasak kitaplarımı
saklı türkülerimi haykırdım yalçın kayalara
oy! ... canevimden vuranım
şimdi susma zamanı...

bileğimde meneviş kelepçem
ayağım prangalarda
yüreğimi darcamlara
sevdamı ummanlara saldım

şimdi, miskin bir hava soluyorum
dört duvar arasında
göğsümü daralttı hücremin nemi
gözümü saldım parmaklıkların ötesine
yükledim umudumu, ak güvercinin kanadına

isyana durdu maltada, serçe kuşu
üç adımlık sevda türküleri dillerde
yürekler yangın yeri, oy! ...
ne, yürümekle bitiyor yollar
ne, saymakla geçiyor yıllar

bekleme beni şafak yüzlüm
ve arama beni, ayışığında
şimdi, mağrur bir uçurum kıyısındayım
uyuyamayacağım artık kollarında
sesimi sulara verdim
giyindim ateşten gömleği
yalnızlığımla tükeniyorum
tükeniyorum,
tükendim...

Celil Taş