Hayat hep sevenlerini erken alır
Toprağa,
Ve her geçen gün alışır sanır vücut
Alışmak kolay olsa herkes alışırdı,
Zaman öyle kötü ki,
Kaybettiklerini geri vermiyor insana,
Seni kaybettiklerinle ,kazandıkların
Arasında bir ikilemde bırakıyor.
Çevrende herkes tanıdık,
Fakat kimse yok aslında,
Zaman geçtikçe öğreniyorsun yokluğu,
Sana öğretiyorlar aslında,
O göstermedikleri yüzlerinin arasında
Ne yüzler saklı olduğunu,
Yüzü tanıdık gelen,
Tanıdık olmadığını...
Zamanla öğreniyorsun.
Bazen mecalin kalmıyor gizli kalmış...
Köşe bucak kaçan insanlardan,
Sırlardan,
Hayatın bir yüzü değil,
Bir çok yüzünün olduğunu
Yeni anlıyor insan,

Ve alışıyorsun yine zaman alıyor ama,
Herkese güvenilmeyeceğini,
Hayat sana öğretiyor aslında,
Sense kendin öğrendin sanarken.

Yeni yeni insanlar tanımaya çalışıyorsun.
Başka başka yüzler, hayatlar
Zamanla, öğrenerek...
Düşüncelerin günden günde
Şekil değiştiriyor yaşamından.
Hayat bu işte...
Her günün farklı...
Hayat her gün farklı oynuyor rolünün
Bazen iyi oynuyor, bazen kötü...
Zamanın senin için ne kadar
Önemli olduğunu anlatıyor aslında sana
Sen farkında değilken,
Zaman su gibi akıp giderken
Eli kolu bağlı olduğunu anlıyor insan,
Zamanın önüne geçemediğini,
Durdurmak isteyip de durduramadığını,
O sana yavaşça iletiyor aslında,
Soluyan her nefesimizin sınırlı,
Zamanımızın sınırlı olduğunu ,
Geç anlıyorsun.
Ömrün nasibine düşen zaman parçası
Misali su gibi akıp gidiyor.
Günden güne yaşlanıyorsun,
Bunun önüne geçemiyorsun.
Çok istiyorsun ama,
Olmuyor işte,
Sen hayatın zorluklarıyla mücadele halindeyken,
Zamanla mücadele ediyorsun aslında,
Sadece sen değil, neredeyse herkes
Zamanla yarış halinde...
Aslında her anın senin için değerlidir
Unutma!
Zaman hiç kimse için durmaz.
Geçen vagon, kaçırılan sınav, geçen ay
Geri gelmez.
Geçen saniye sadece tarihtir.
Gelecek ise meçhullerle dolu bir gemi
Vagonu yaşama giden ya da
Pili bitecek bir oyuncak tren gibi...