Çift kişilik hayallerimle
Geldiğim bu şehirden
Tek başıma dönüyorum.
Hiç iyi değil vaziyetim,
Gözlerini görüyorum
Otobüsün nemli camında.
Sesleniyorum sen diye
Yanımdaki boş koltuğa.
Doyamadığım kokun sinmiş
Sanki her yanıma.

Ellerim bomboş,
Kafamda sensizliğin
Vermiş olduğu sarhoşluk.
Alev almış yanıyor
Kalbimde dolmayan boşluk.
Uzaklaşıyorum,
Keşkelere sığınarak.

Keşke diyorum,
Arasan üzgün bir sesle.
Sensiz yapamam
Gitme diye haykırsan.
Zor bela zapt ediyorum
Ürkek yüreğimi.
Mantıklı düşünemiyorum
Beynimde koskoca bir heyelan.
Bir an kırıyorum zincirimi.
Telefona sarılıyorum
Kahrolası gururum
İzin vermiyor
Son kez sesini duymama.

Gidiyorum,
Şehir sen diye
Dönüyor etrafımda.
Gözlerim doluyor,
Seni görüyorum
Buğulu gözlerimin
Kan çanağında.

Kader diyemiyorum işte
Ararsın diye umutlanıyorum uzaklaştıkça.
Resmine bakıyorum
Hüzünlü bir parça eşliğinde.
İnadıma inadıma
Ayrılık parçaları geliyor kulağıma.
Giderek geçiyorum kendimden
Sayıklıyorum,
Yanımda olsan
Başın omzumda
Elini tutsam
Gidiyor olsak birlikte
Ve yine her lafın sonunda
Ah keşke.

Koskoca şehir yerini
Giderek dağın eteklerine bırakıyor.
Nedense hâla bir umut var
Ki imkansız artık.
Hatırlıyorum o yüce sözü;
" Allah sabredenlerle beraberdir."
Acaba son kez çalar mı telefonum?
Sabırsızlığın tutsağında
Sensizliğe lanet okuyorum.
Ne yazık ki bu aşkın
Azılı katili sen oldun.
Senin yolun açık olsun
Varsın sevdam bana kalsın.

Gidiyorum,
Gururlu bir yalnızlıkla.
Bir demet hüzün bırakarak
Yokluğunun baş ucuna.
Kopan fırtınalar eşliğinde
Elveda diyerek mutluluğuma.
Acı hayatımı fazla bekletmeden,
Keşkelerimi de yanıma alarak
Yalnızlığın girdabında
Uzaklaştıkça kayboluyorum.

Murat Gökçe Karsî
06.02.2016