6
Yorum
12
Beğeni
5,0
Puan
658
Okunma
DEVRAN
Zerrelerden örülmüş gözle görülmez kat kat
Koskoca bir sistemin bir parçasıdır hayat
Doğan çocuk habersiz nereye geldiğinden
Kahkahalar bi çare ne için güldüğünden
Can dolarken çarşafı duyguların postuna
Devran çadırı kurar bilinmezin üstüne
Nefis şaha kalkarken eşref payladığına
Dilin kendi utanır, kendi söylediğine
Neşrü nema bulunca şehvet ister hakını
Fıtrat rahat bırakmaz her gün saplar okunu
Hırs buluğa erince kaplar en büyük yeri
Davar gibi otlatır aklım var diyen körü
Ne kadar saklasak da bencillik pörtler çıkar
Bu güzelim Dünya’yı yaşanmaz hale sokar
Bir bizizdir doğrucu geri kalan haksızdır
Bedenler Pazar malı ruhlar ise öksüzdür
Bir tarafı alemin çaresizlik yurdunda
Diğer yanı kudurmuş yumruklama derdinde
Felek tepe üstüne kimleri atmadı ki
O yalılar o köşkler kimlere batmadı ki
Kimi canın veriyor toprağında azgın var
Kimi hava atıyor deposunda benzin var
Taraftarlık popüler egoizm en önde
Sevginin adı kaldı kendi kayıp bu günde
Bir taraftan değirmen alırken üçer beşer
Kendini baki sanır adı üstünde beşer
Büyümemeli insan Yaradan’a nusretken
Bilmecenin kendisi cevabına hasretken
Teknik denilen hortlak merhamet uzağında
İlim sanılan maymun şeytanın tuzağında
Kader midir cezamı cevabını bulmak zor
Güzel yurdum kendine, bu soruyu kendin sor
Biliyorum ey hayat maharetin az değil
Çekiyorum kışını, gönül artık yaz değil
Çiftci baba rahmana yalvarıyor derinden
Aklıma mukayyet ol, yine aklın şerrinden
Ahmet çiftci
5.0
100% (9)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz