Ey Çocuk - 2


Ey çocuk!
Şimdi ben, hayattayken,
Aç gözlerini, iyi bak bana.
Sende yılanlar gibi,
Çek resmimi, donup kalsın…
Bu günkü halim.
Hem hafızanda, hem de göz bebeklerinde.

Şayet vakitsiz,
Göçüp / Ölüp gidersem!
Ben bu dünyadan / diyardan,
İşte o zaman,
Benden sana kalsın,
Çektiğin bu resim,
Bu silinmez, son hatıra sana.

Ola ki!
Bir gün,
Dünyada yalnız kalıp,
Özleyip, görmek istersen beni,
İşte o zaman, bu mutlu anımızı hatırla...
Sonra göz bebeklerinde, çekip dondurduğun resmimi,
Hayal edip, çıkar hafızandan.
Bak, o an; karşında beni görünce,
Nasılda mutlu olacaksın…

Nefesimi hissedip,
Elinle, elimden tutmasan da,
Gözlerinin önüne beni getirip,
Resmi çektiğin günü hatırla.
Bak..!
O, resmine baktığın babanla,
Nasıl da karşı,karşıya gelip,
Sanki yanındaymışım gibi,
Sohbet edip özlem gidereceksin...

Sonra deme, sakın kimseye.
Babam beni, yalnız bırakıp gitti…
Ondan bana kalmadı,
Ne bir resim,
Ne de bakıp avunacağım,
Son bir hatıra...


07.09.2013 / 20.11.2013 /02.02.2016
Cahit KARAÇ