-Acı-
...
Göç bozguncuları
illede çağırır birini
sevenlerden.

Ve yine,
beklemek düşerdi
sevdalı gönüllere.
Geriye bakmadan
yüreğine sıkı sıkıya
istiflediği en ufak
sevgi kırıntılarını
dudağının kenarıyla
öptüğü son resmi de
koynuna sokuşturup
kaybolmaktı gurbetin
acımasız kollarının
arzu ettiği portresini
çizmek için.

Yettisi bittisi alıştıracak
acıyan bedenleri besbelli,
soğuğuna yarasına yokluğuna.

Tarımar olmanın zoru
kalmayacak gözlerinde
çünkü en zoru bizzat
yaşandı yaşanacak
Bedbaht hoyratın gölgesinde.

Ucu yırtık bile olmayan
ayakkabının çıplak topuğu
birde üşümekten morarmış
parmaklarının bile farkında
değil acının çocukları.

Tek düşünceleri canlarını
çok acıtmadan demirin
gücünü hissetmek
alın yazılarında ve
hayal bile kurmaya vakit
bulamadan körpe
bedenlerinin toprak
kokusunda bütünleşmesi.

Hayal bile kurmaya
korkan o savunmasız
masum kalplerin bir
isteği var oda az acı.

Sevil Özdemir