1
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
914
Okunma
Bu Haydar,
Betoncu Haydar!
Beton döker harç karar,
Sabahtan akşama kadar,
Köyden göçmüş şehire,
Şehir denen koca bulanık nehire…
Bulanık nehirde balık arar gibi,
Elinde çizmesi omzunda küreği,
İşe çıktığında her sabah,
Bir başka atar yüreği…
O yürekte kuşku o yürekte korku,
Çıkacak mı diye ekmeği?
Ayağında kara lastik,
Üstünde eski püskü elbiseler
Vardı Haydar’ın hanımında,
Geldiği gün köyünden…
Temizliğe gitti her gün,
Hanımefendilere karın tokluğuna…
Köylü kadın özendi onlara,
Girdi yeni hallere…
Değişmeden kafasının içi,
Giyinir oldu hanımları gibi…
Makyaj yaparken maskaralaştı.
O saf zavallı kadın bir başkalaştı…
5.0
100% (5)
Cevap Yaz